Bursalı Kız Şiiri - Muhteşem Oksel

Sen giderken,
Alışıldık bir kaç kelime
Döküldü dudaklarımdan.
Ardından,
Belli belirsiz bir gülümseme.
Öylesine zordu ki konuşmak.
Sustum,
İçimden şu kör talihime kızarak.
Dakikalar, esiri olmuş insafsızlığın.
Su gibi akıp gidiyor zaman.
Yalnızlığın,
Hüznü çöktü üstüme.
Otobüsün kalkacak birazdan.
Yokluğun,
Bir zehir misali,
Akacak damarlarımda.
Bir anda hayat duracak.
Anlam veremeyeceksin,
Bakışlarıma.
El sallayacaksın.
Bunca kalabalık arasında,
Sensizlik düşüncelerimi kaplayacak.
Yavaş yavaş gözden kaybolacaksın.

Meğer,
Meğer seni ne kadar da çok sevmişim,
Bursalı Kız.
Kalbim söylediyse de, bilemedin.
Gözlerim konuştu; anlamadın.
Söylesem sevgimi, inanmazdın.
Sen giderken,
Özlemler büyüyor
Yüreğimde.
Bir yangın gibi sarıyor,
Ruhumu.
Oysa Bursalı Kız,
Ruhumdaki enginlikleri,
Göstermek isterdim sana,
Semada parlayan yıldızlarımı.
Beraber açılırdık,
Pupa yelken denizlere.
Rüzgar olurdum denizleri kabartan.
Bazen bir aşk masalı kulaklarında,
Bir ışık gözlerinde,
Bir şiir olurdum dudaklarında.
Bir şarkı olurdum seni anlatan.
Şimdiki gibi bir 'hiç' değil asla.

Birer birer sönüyor,
Gece şehrin ışıkları.
Rahatsız eden bir sessizlik,
Kaplıyor etrafı.
Sokaktan bir sarhoşun sesi geliyor.
Küfrediyor hayata.
Kimbilir, belki de kendince haklı.
Bir mahzun bakıyorum,
Pencereden dışarı.
Yavaş yavaş gücüm tükeniyor.
İçimde tarifsiz bir sıkıntı.
Ellerim titriyor,
Düşüyor kalemim elimden.
Artık yazmayacağım
Bursalı Kız.
Yoruldum uykusuz gecelerden,
Seni yazmaktan,
Seni düşünmekten.
Kararlıyım.
Kalmayacak aşkım,
Kargacık burgacık yazılar içinde,
Sayfa aralarında.
Yıldırmamalı beni mesafeler.
Sevmek, engel tanımaz.
Göreceksin Bursalı Kız,
Geleceğim.
Çok yakında,
Hiç ummadığın bir anda,
Ruhumdaki enginlerden,
Gökteki yıldızlardan,
Bir masal, bir şiir olarak,
Yanına.
Göreceksin Bursalı Kız,
Geleceğim.