Bursa'ya Bakıyorum Şiiri - Gülahmet Dündar

Bursa’ya bakıyorum,
Tepeden, Tophane’den.
İntikam alıyorum,
Gelmediğim seneden.

Arkamda akasyalar
Bana tepemden bakan,
Önümde akasyalar,
Tepesine baktığım.

Çiçek dolu her yanım
Yapraklar kıpır,kıpır,
Polenler üzerime
Düşmekte şıpır, şıpır.

Bir tatlı esinti var,
Ovadan dağa dönük,
Her nedense ruhumu
Yakan ateşler sönük?

Toprak rengi çatılar
Katletmişte yeşili,
Çevirmiş terse doğru
Zaman denen bu seli.

Eskilerde değilmiş,
Bursa’da böyle zaman,
Şimdi belli karışmış
Birbirine çöp, saman.

Bir Gülşen umuyordum,
Mor, sarı ve yeşilden,
Bülbüle diyecektim,
İşte cennet, işte, kon!

Derken minarelerden
Bir anda ezan sesi,
Yayıldı dötbir yana,
Bilal’in son nefesi…

Büyüdükçe büyümüş,
Gördüm Bursa’nın keli,
O yüzden çınar üzgün,
O yüzden çam öfkeli.