Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Seni sevdim aslında; Bir ırmak gibi geldin, çöllerime.
Hayattan, bir enerji kalmadı bana; Senden başka.
Seni, aklımda taşıyorum. Kalbimde değil.
O adam öldü, öldü.
O adamı sen öldürdün.
Seni Kalbimden sevdim, haketmemişin.
Hâlâ seviyorum, hâlâ hasretinden tutuşuyor; Yangınlar yanıyor, Ey Gönül!
Sen, karanlık odamda; Işıktın bana.
Gözüm görmezken, deynektin bana.
Artık İstanbulda, bulamadım seni.
Bulmak istemiyorum.
Seni her sabah kalktığımda, düş ...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!