Korkuyorum, titrek adımlarla sayıyorum yolları
Işıksız yollar, karanlık insanlar ve ben
Yağmur gibisin, rüzgarın olmalıydım
Esmeliydim en kuvvetli gücümle
Sesini alıp götürmeliydim, giderken
Kimsenin duyamayacağı yerlere
Belki senide almalıydım, sarıp belinden
Belki seni bırakıp, kalbini almalıydım
Gülüşünü, bana yeterdi belkide
Ama bıraktım herşeyi, vaz geçtim esmekten
Duruldum sessizlikte...
Kayıt Tarihi : 24.9.2001 18:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!