Bulutlar Şiiri - Ümit Yılmaz1

Göklerde uçuşan küme bulutlar,
Kalmadı atacak forsunuz sizin.
Bak insanlar çıkmış, üstünden atlar,
Ne kaldı bu yönden farkınız sizin?

Yığılıp durursun, pamuk misali,
Örtersin gökleri, perde misali,
Saldırınca kaçan, düşman misali,
Dağılırsın, hani parkınız sizin.

Kimi yerde, ince tülden ağ gibi,
Kimi yerde, yükselirsin dağ gibi,
Bazen yok olursun, eski çağ gibi,
Var mıdır dönecek çarkınız sizin?

Uçuyorum şimdi, gökler benimle,
Ruhum kavgadadır, bu bedenimle,
UMUD kavuşmada, kendi İl’ine,
Anladım ki budur, korkunuz sizin.

21.12.1994
Uçakta