Enginden yükselir, dağa yol alır,
Rüzgârın önünde yürür bulutlar.
Zirvelere ibrişimden tül olur,
Mavi gökyüzünü bürür bulutlar.
Sessizce çırpılır yelden kanatlar,
Merhamet göz yaşın beklerken otlar,
Bir anda bir dağdan bir dağa atlar,
Menziline çabuk varır bulutlar.
Sıcaktan yeryüzü yanarken korda,
Çiçekler boynunu bükerler kırda,
Canlılara kalkan güneşe perde,
Dünyayı ateşten korur bulutlar.
Uzaktan gelirken gökyüzü gürler,
Koca dağlar titrer, aydınlanır yer,
Ovalara yağmur, yükseklere kar,
Dökerken yüksekte durur bulutlar.
ELEMİ Allah’tan kesmez umudu,
Rahmetini yükler salar bulutu,
Su verir, büyütür ağacı otu,
Yer yüzüne neşe verir bulutlar.
08.02.2009 Osmaniye
İbrahim PATAZ
Kayıt Tarihi : 21.2.2009 21:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!