Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bir de bakıyorum ki onlar
Mutluluk saçıyorlar etrafa.
Onların karanlığı olmasa
Arkalarında ışık saçan pamuk yığınlarına
Dönüp bakar mıydım acaba?
Ve onlar olmasa, güneşi kapatmasa
Sıcaklık hoş gelir miydi bu kadar bana.
Bulutlar.....
İçimi karartan, içimi aydınlatan,
Farkına vardıran bulutlar,
İyi ki, iyi ki oradalar.
Bulutlar kadar saf ve yükseklerde olmak, nice engin bir duygudur. Erişilmez duygular anlatılırken hep çağrışımları gelir insanın yüreğine.
Bazen hüzünle bazen de coşkuyla. Anlatımınızı gerçekten çok beğendim. Yalnız bir noktayı açıklamalıyım sevgili Atalay, 'Ve' kelimesinin daha az kullanılması şiiri dahah da tınısı güzel hale getirebilir.
Tebrik ediyorum duyarlı yüreğinizi.
Saygılarımla.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta