Bulutlar Şiiri - Abdil Yıldırım

Rüzgarların kanadına tutunmuş,
Bulutlar pürtelâş, nere gidiyor.
'Yağmur başına arş' emrine uymuş,
Katar katar, sıra sıra gidiyor.

Rahmetini damla damla indirir,
Yeryüzünün çehresini güldürür,
Bahar vagonuna erzak dolduru,
Bir bahardan bir bahara gidiyor.

İmdadına koşar ovanın dağın,
Dal ucunda titreyen bir yaprağın,
Hararetten bağrı yanan toprağın,
Yarasını sara sara gidiyor.

Bulutlar var, perde olmuş tül olmuş,
Bulutlar var, bir vadiye oturmuş,
Yamaçların eteğine tutunmuş,
Zirvelere doğru kara gidiyor.