Bulutlar Şiiri - Cuma Ali Çetin

Suyun buharları dönünce sise...
İlham olur gönlümdeki hoş his'e.
Bir mucize gibi büyük hadise...
Su olur toprağa akar bulutlar.

Kimisi beyazdır, bazısı kara !
Bazen oluyorlar içime yara !
En yüksek zirveye, doruğa vara...
Bize en tepeden bakar bulutlar.

Hükmederler sanki bahara, güze,
Yokuştan yukarı çıkarlar düze,
Görünce sanırsın dehşet bir füze...
Şimşek olur yere çakar bulutlar.

Yeşil dallar verir baharda bağa,
Nimet verilmiştir her dem, her çağa,
Yolculuk ederken bir dağdan, dağa...
Rüzgârı ardına takar bulutlar.

Seyrederken çok zevk verir gidişi,
Eksiksiz yapıyor verilen işi,
Ayırt etmez iyi ve kötü kişi...
Tevazu sahibi, vakar bulutlar.

Cumali ömürde sanki buluttu,
O da bulut gibi yolunu tuttu,
Yerde kuru çöle gökte umuttu...
Sensizlik çok canı yakar bulutlar.