Beş ocak iki bin sekiz benim öldüğüm
Eşiminse gerçek dünyaya doğumu idi
O gün gülerek acılarını bırakarak gitti
Belki istemedi ama dayanamadı acılara
Ruhunu ruhumla ebedileştirdi
O şimdi meleklerle konuşuyor
Onlara beni çocuklarını anlatıyor
aşkımız bir gün uçup giderse aramızdan sevgilim
sırt çantalı bir duman gibibir melekle çarpışan kelebeğin kanadından dökülen toz
bir çağlayanda sürüklenen bir dal parçası gibi
istemediğimiz yerlere giderse aşkımız sevgilim yalnızca kanatlarına güven
kendi yarattığımız boşluğun ucunda sıkı sıkı tuttuğumuz bir kapı koludur yaşam
ve aşk, en derin kuyumuza düşen keman yürüdüğümüz yollar daralırken
Devamını Oku
sırt çantalı bir duman gibibir melekle çarpışan kelebeğin kanadından dökülen toz
bir çağlayanda sürüklenen bir dal parçası gibi
istemediğimiz yerlere giderse aşkımız sevgilim yalnızca kanatlarına güven
kendi yarattığımız boşluğun ucunda sıkı sıkı tuttuğumuz bir kapı koludur yaşam
ve aşk, en derin kuyumuza düşen keman yürüdüğümüz yollar daralırken
Kaleminize sağlık. Eşimizin ruhu şad olsun.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta