Buluşmuşum Şiiri - Seyrani Göl

Buluşmuşum kendimle bir akşamüstü,
Güneş inerken gölgemin yanına oturmuşum.
Ne sen varmışsın içimde artık,
Ne de seni arayan o telaşlı yanım.

Buluşmuşum
Yarı yolda kaybettiğim nefesimle;
Kalbimin sesini yeniden duyar gibiymişim,
İçimin en sessiz yerinde bir kapı açılırmış.

Buluşmuşum kendimle,
Kırılan yerlerim tam onarılmamış,
Yaralarım kabuk bile bağlamamış;
Ama acımın ağırlığını taşıyabileceğimi anlarmışım.

Buluşmuşum,
Bir çiçeğin suya kavuştuğu kadar yavaş,
Bir güneşin batışı kadar sessiz.
Hiçbir şeyi acele söylemeden,
Kendime doğru eğilirmişim.

Buluşmuşum;
Sen gitmişsin
ben yine tek kalmışım.
Ama artık kalışım sana değil,
Kendime dönüşümmüş.

Buluşmuşum...
Ne kazanmışım ne kaybetmişim;
Sadece
bir yüreğin kendi sesini yeniden duyuşunu
dinlemişim.
S.GÖL