I
Seni bir yaz gülünün yaprağı sanmıştım
Ve sen bütün bülbüllerin tapınağı olmuştun böylece
Nedimler seni yazmıştı
Beyitler büyümüş gazeller aşılmıştı
I
Sana sızlayan bir yürek
Bir kucak şiir
Ve çalışır sözcükler bırakıyorum
Çiçekleri iyi tanı
Gülleri ve çocukları
Heybesinde şiirler taşıyan acayip adamlar tanıdım
Susuşu tuzaklı muhabbetlerden geçmiştiler
Yan hücreye karanlıkta külhani bir gül attım
Suların en durusunu içmiştiler
O günden bu yana
Şu ilerde gördükleriniz var ya
Açık yeşil çam ormanlarıyla Egeye uzanan
Onlar emperyalizme meydan okuyarak ışık ışık suya aktığımız Defol Git dağlarıdır
Ha bu fermanıdır teslimiyetin denmiş de gidip ortasına çöktüğünüz üstünde ateşler yaktığınız Hadi Ordan ovalarıdır
Karmaşık ve yalnız sanmayın Çanakkalede kayaların denize dik inişini
Binlerce çocuğun bakışı tek bir otun titremesine düşen ışık parçasındadır
Sabrın çileye dönüştüğü bu lacivert gecelerde
Dağ düşleri kurmakla geçermiş tutsak serüvencinin anları
Yıldızları uçurtma, bulutları çayır bellermiş
Ardında hasret olmayanın
Ufkunda gökkuşağı çıkmazmış ateş yağmurlarından sonra
İçimde buruk büyümüş çile yüzlü bir çocuk
En sevdiği oyuncağına bakar gibi
Hep sana bakıyor
Yastığının yanına koyuyor
Düşünde masallar görüyor
Saçları dağılmış, burnu akmış uyanıyor
Sıradan düşler kurmadık
Çok söylenmiş şarkılarda eskimedi aşkımız
Yeni bir çağa gebe ömürlere
Yaşamla hesaplaşarak başlamalıyız
Bu sana yazdığım son dizeler olmayacak
Gene çalacağım yüreğinin kapısını
Türkülerle de şiirlerle de
Çünkü direnişe alışkındır yüreklerimiz
Aşklara dur dendiği yerde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!