Bülent Arkan Şiirleri

Dilin söylediğini uygulamazsa yürek
O zaman söylemeye varmıdır gerek

Sözün içini öz ile doldurmak gerek
Üfleyince yuvarlanır boş olan senek

YORGUN

Gözlerim mahrun şimdi cağlayan ırmağından
İçine hüzün doldu ark yorgun savak yorgun
İnciler düşmez oldu süzülen pınarından
Temelden sarsılıyor bark yorgun revak yorgun

Karakışın en çetin çetrefilli gününde
Üç beş odun kalmıştı ocağının önünde
Kadıncağız diz çöktü ocağın en dibinde
Karnı burnunda gebe yükte ise ağırdı
Vadideki derede bey odun arıyordu

Yanlış işin sonu boştur
Ne yazik ki, cazip, hoştur
Yorulursun koştur, koştur
Koşma azmin mühürlenir

Yanlış olan dilde sözdür

Yeter diyorum artık, çok acıttın canımı
Sabrım taşırıyorsun, dökeceğiz kanını
Düşmanlar çevirsede,yurdun her bir yanını
Mehmedim süngü taktı, kırıyor kafasını

Mazeret bitti artık, herkes alsın safını

ÇANAKKALE RUHU GEREK

Çanakkale bir destandır yüzyıllarca yazılacak
Mazimdeki kahramanlık satır satır dizilecek

Bütün dünya set olsa da hedeflere yürünecek

Buğulu pencerede bir çift göz
Cam yüzeyinde iki damla gözyaşı
Cam ağlıyor ben ağlıyorum
Buğulu penceremde

Bulutlar da eşlik ediyor bize

Eylül'ü uğurladık sıra şimdi ekim'de
Son göçmen kuşlarımız dansederek göçüyor
Baharda ekilenler şimdilerde sökümde
Sarmaşıklar diz boyu yaprakların döküyor

Gün batımı geceye koşaradım gidiyor