Bülent Arkan Şiirleri - Şair Bülent Arkan

Buğulu pencerede bir çift göz
Cam yüzeyinde iki damla gözyaşı
Cam ağlıyor ben ağlıyorum
Buğulu penceremde

Bulutlar da eşlik ediyor bize

Eylül'ü uğurladık sıra şimdi ekimde
Göçmen kuşlar güneye dans ederek göçüyor
Baharda doğan yaprak şimdilerde dökümde
Sarmaşıklar diz boyu yaprağını saçıyor

Gün geceye koşarak hasretle sarılıyor

Var mısın benimle bir yolculuğa
Topuk çatlasa da gelecek misin
Olurya ilerde düşersem dara
Bir lokma bir hırka diyecek misin

Var mısın bahçemde çiçek olmaya

Haydi başka kapıya, seni tutmadı gözüm
Seni dost edinirsem, kızarır sonra yüzüm
Romana ihtiyaç yok, kafidir bir tek sözüm
Sakın yoluma çıkma, izlerin sende kalsın

Karşımda konuşurken, gözün başka yerlerde

Ortaya bir küp koymuşlar
Dört yanında dört kişi
Küp içini gören yok ki
Rengine meğil

Küpün güneyi yeşil

Yürek nasıl dayansın şehit eşi bacıya
Oy ki oy güne düşen, yürek yakan acıya
Bir gece vakti idi, ecel geldi kapıya
Oy ki oy güne düşen, yürek yakan acıya

Hain pusu kurdular düşman maşası itler

Bir gün bir adam
Kendini aradı sokaklarda
Her sokağa girdi
Her deliğe baktı
Bulamadı

Serüven üç aşama
Dün.bugün,yarın

Dün;
Anne rahminde öldük

Yüreğimi söküp
Avuçlarının içine verdiğim günü hatırla
Nasıl özenle alıp korumuştun
Yüreğim incinmesin diye
Avuçlarını yarı açık bırakmıştın hani

Sonuna kadar dirensede yaprak
Bir rüzgar yaprağın sonu olacak
Avuç açmış onu bekleyen toprak
Toprağın bağrındalar kucak kucak

Sonbaharın hüznü çökmüş yaprağa