Giymişsin üstüne ateşten gömlek
Söndüremez kimse gayrı bu harı
Nafile çırpınma tutuşmuş çömlek
Yel vurdukça göğü alır buhar'ı
Bir gün gelir de unuturmuş insan
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
Devamını Oku
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde




TESTİ KEBABI
Her nedense bu şiir bana Yozgat’ın meşhur testi kebabını hatırlattı. Yaz, kış fark etmez, her zaman Çamlığında ağız tadıyla yenilir, testi kebabı.
Testinin içi gerekli malzemelerle doldurulup ağzı hamurla kapatıldıktan sonra ateşin içine konulur. Sonra da etrafına közler yerleştirilir ve ağır ağır pişmesi sağlanır. En sonunda da testi, erbabınca kırılır ve afiyetle yenilir.
Kebap olmak için ateş giymeli.
Nefis ve nefes bu yolda kararlıysa, dönüş olmaz.
Testini ağzındaki hamur serçe parmağıyla ufacık delinir ki, buharı patlatmasın. Gerek pişerken, gerekse piştikten sonraki buharının yaydığı koku… “Öf be!” dedirtir insana. Kokusu Çamlığa yayılır. Canı çekmeyen kalmaz…
O muhteşem koku sarmışsa göğü, gönül o kukudan uzak duramaz…
Güzel bir cinas şiiri olmuş, değerli Bülent Bey kardeşim.
Kalemine sağlık.
Sağlıcakla…
“GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ”
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta