Bugüne Kalamadın

NOT: 19 Mayıs’ı kutlama törenlerinde tanıştığım ve konuştuğum halktan bir vatandaşa; “Yarın göz doktoruna muayene olmaya gidelim mi? “Demiştim. Parasını da şahsen karşılayacaktım, o da beni bilmediğim yakın ildeki kendisinin bildiği ve tanıdığı doktoruna götürecekti. Onun gözü de acildi. Doktor için parası da yoktu. Şahsımın parası vardı. Birbirimize karşılıklı iyiliklerimiz olacaktı… Şahsımda da glokom vardı. ’’Yarın gidelim! .’’Dedik. Gelmeyen namert sayılacaktı. Arkadaş randevusuna gelemedi, çünkü evinden çıkarken ve kararlaştırdığımız yere yetişirken trafik kazasında vefat etmişti. Adını bilmediğim sözünde duran delikanlı arkadaşım çok mert bir insanmış ki sözünde durmuştu. Fakat ALLÂH(c. c.) ’ın kuralları kesindi. Bizler ne sözler versek Rab’bimin hükümleri gerçekleşecekti. ALLÂH(c. c.) izin verirse demek gerekiyordu. Biz bu sözü unutmuş sanki garantimiz varmış gibi hareket etmiştik. Bu şiirimi bu olay üzerine duygulanmış ve yazmıştım…