Dur be gülüm! Dur; hemen pes etme,
Düşün! Kaç günde kuruldu dünya?
Dur! Sakın ümitsizliğe, düşme!
Sabret; gerçekleşecek o rüya.
Bak! Ben senden daha mı rahatım?
GÜLÜN ÖMRÜ
Sen daha, uz olmadın gülüm
Gülün ömrü, yedi mevsimdir
Bülbüle, söz olmadın gülüm
Rayihan, daha kök özdedir
Hani gelsen bi gün yanıma da başım tutsan
Baba bulmuş yetim gibi seni kanım saysam
Gözümün veçhesiyle yüzüne bakıp kalsam
Sözünün cümlesiyle içime akıp dursam
Nerede kalmıştık demesem
Hatırladığım tada tuza
Çökmeli şimdi bu sofraya
Banıp ekmeği doya doya
Yeniden nefes alan sine
Sana kafa tutarım bilirsin gözüm karadır
Senin derdinse bendir, sofradır, paradır
Her dönemeçte paçamdan çekiştirip durursun
Sana uyduğum çirkinlikler, içimde hep yaradır
İlahi! Sensiz yaşamak şansım yok biliyorum
'Ey derdim! Benim senden büyük Rabb’im var.”
Benim derdim büyük derdim
Derdi veren bilinmese
Azametin büyük derdim
Derman veren bilinmese
bazen
güzel hayaller kurar insan
bazen
hayaller olur bize lisan
bazen
umut yağdırır yüze nisan
YALNIZ
ayaklar çekildi mi sokaktan?
kaldın mı yine yapayalnız?
bir sen, bir de sen
terk eden sesler vefasız
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!