Bu Yolda Herkes Gider Şiiri - Serpil Koçar

İnsan hep duygularının peşinden gider
Gönülden veya gönülsüz hep gider
Bazen bir umut olur gittiği yol
Bazense çıkmaz bir sokak
Ama hep gider bir meçhule
Bazen sevdası uğruna bir savaş verir
Bazense sevdasının mavisi içindir attığı her adım

Mavi bir düşün ardında açan bir güneştir gittiği yol
Adım adım sonsuzluktur, kavuştuğu o an
Hasrettir, sevgidir tutunduğu dal
Bir gülüştür, bazende bir bakıştır, uzandığı el
Çıkarsız bir hasretlik öyküsüdür mavilerin ardında

İnsan hep gider düşlerinin peşinden
Hayalini gerçekleştirmek için
Özlemdir sevda, çiledir sevda
Her şeye rağmen için için ağlamaktır
Sevda mavi bir düştür bazende

Zoru başarmaktır seçtiğin yol
Zorluklara göğüs germektir bunun adı
Seviyorsa eğer iki insan birbirini
Mutluluk için her şeyden bilerek vazgeçmektir
Bu yolda çekilen çile de dert de mübahtır

Deliliktir bazen sevda, imkansız olanı başarmaktır
Onun yanında bile özlemektir, bu yolda herkes gider
Bir insan sevdiğine, sevildiği yere hep gider...