Bu Toprağın İnsanları Şiiri - İbrahim Coşar

Güneşi öpüyoruz derin çığlıklar ile
Yeşilırmak ovası hem diri hem buyurgan
Kurbağa ve çekirge akşam gelirler dile
Bu kadar mı verimli, bu kadar mı doğurgan
Düşürdüğün çekirdek üstünü örten yaprak
Bir yıl sonra taze bir fidan sunar bu toprak

Bahar güneşi ile daldaki her yaprağın
Altından birer birer uç veriyor çiçekler
Kıraç kalma şansı yok bu verimli toprağın
Dallardaki meyveler yüzü güldürecekler
Renkleri kırmızıya döndükçe kirazların
Geldiğini müjdeler o güzelim yazların

Mevsimler değişmeden, bahar gelmeden evvel
Toprak suya kanardı tarlaya yağan karda
Hava güzel, su güzel yaşamak hayli güzel
İnsanlar karıncayla yarışır her baharda
Seralarda boy veren fideler birer birer
Tarlaya aktarılır patlıcanlar, biberler…

Durmadan dinlenmeden sekiz ay gece gündüz
Çoluk, çocuk kız, kızan çalışıp durmak demek
Pazarda değerini bulamıyor, gördünüz!
Ucuza giden ürün, heba edilen emek
Yaman köylünün hali, emeğin hali yaman
Boğaz tokluğuna mı geçiyor onca zaman

Yıl boyu bedeninden su gibi aksa da ter
Aldırmıyor rüzgârın fazla sert vurduğuna
Yoksulluğa alışmak büyük beceri ister
Asla kavuşamadı hayaller kurduğuna
Doğayı seyre dalmak onu mutlu ediyor
Toprağın verdiğine her zaman şükrediyor

24.06.2025/Samsun