ipekten degil demirden bir koza dar karanlik
koyu sohbetler var karanlikla aramda geceleri anlatir
sevgiliyle öpüsmenin sicakligini fisildar
ben seni düsünürüm kadinim dedigin an
gökkusaginin renkleri benim oldu
kelebek kanatlarim acisiz parcaladi demirden kozayi
kayip bir dil alfabesini bilmiyorum