Bu şehir üstüme çöken bir yığın,
Elinden kurtuluş yok yalnızlığın,
Yığın ki adresi hep haksızlığın,
Bu şehir sebebi vefasızlığın.
Bu şehir bin anı bütün aşklarda,
Hüzünle donanmış tüm bakışlarda,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
