Bu şehir hâlâ sen kokuyor.
Rüzgâr nereden esse, sana değiyor gibi.
Bir banka otursam, sanki yeni kalkmışsın yanımdan. Ne zaman bir cümle kursam içimden,
yarısında senin sesin çalınıyor kulağıma.
Sokaklar değişmiş, kaldırımlar başka döşenmiş ama sende kalan yönümü hâlâ bulamıyorum. Kendime rastlamadığım her yerde seni görür oldum. Yokuşlara benzettim kendimi;
çıkarken içim yoruluyor, inerken sende kalıyorum.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta