Bu Ne Telaş Şiiri - Gülten Alp

Saçlarında savrulup giden yılları görebiliyorum ya o gözlerinde beliren hüzne ne demeli. Ellerin hep bi sus pus konuşmak yersiz oluyor bazen yalnızlığına çekiliyorsun ve yine susuyorsun ve yine durgun denizler gibi sessize alıyorsun kendini. Çocukluğunu yanında taşıyorsun, çocukluk özlemi yitip giden zamana karışıyor hayal meyal hatırlıyorsun. Hep arkana bakmadan yürümek zorundasın hızlı adımlarla yoğun ve yorgun başın önde. Bu ne telaş aynı durağın yolcusu bu ne telaş