Hani insan yaşadığı kötü olaylarla olgunlaşırdı? Hani çektiği acılar onu güçlendirirdi? Bizim neremiz güçlü? İçimizdeki herkesten gizlediğimiz acılar, en ufak olayda gün yüzüne tekrar çıkıyor. Gözyaşı olarak. Acılar aslında bizi güçlendirmiyor. Zayıflatıyor. Hissizleştiriyor. Alıştırıyor. Biz ve diğer insanlar farklıyız. Biz artık acıları içimizde biriktirip sonra da taşırıyoruz. Diğer insanlar ise en ufak şeyde kendilerini salıyorlar. Ağlıyorlar ve rahatlıyorlar. Biz yapamıyoruz. Bu mu güçlenmek? Hep bi’ yanım eksikken, hep kalbim ağrıyorken ne kadar güçlü olabilirim ki? Kimse anlayamaz sizi. Bizim daha bir şey anlayamadığımız bu dünyada başkalarının sizi anlamasını beklemeyin. Beklerseniz bu yalnızca masal olur.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta