Serçedeki kadar cesaret yoktu bende.
Hiçbir zaman daldan dala geçecek kadar dermanımda olmadı zaten.
Söğütler arasında karanfil kokusu duymaya fırsatım kalmadı,
Bülbüle çok özendim ama gül bana gönlünü açmadı.
Ezilmiş begonyalarım vardı benim,
Ve yırtılmış bir uçurtma.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta