Bir yaz gecesi
uykusuz gözlerin
bağırıyorsun
ama bir mağaranın derinliklerinden geliyor sesin
seni duyan yok
belli belirsiz suretler görüyorsun
aklında yarın için bir hayat
kalbinde ise bir hayal var
sonra gerçekleşen umutlar
benim hikayem diyorsun
böyle başlamamalıydı
yazar edasıyla bir kere daha yazıyorsun
bir zamanlar diyerek
bir kalbi daha dinliyorsun
hikayene ek
o kadar kaybolan ve götürülen
hayatının kalanından ne kaldıysa işte
düşünmekten uyuyamıyorsun
gözleri geliyor aklına
bir anda aklı aklın oluyor
görüyorsun
ve korkuyorsun
bir daha yıkılmaması gereken
bu kent için
herkes göçtü gitti burdan
bir tek sen kaldın
bunu biliyorsun
harabeye dönen
yağmalanan bir kalpten
yarınlara sesleniyorum
ben varım
ve hep vardım......
Kayıt Tarihi : 19.7.2014 01:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
saat 02:39 yazıldı 2 saatimi aldı hayatımızda pişmanlıklar hep olmuştur zira geriye dönüşü imkansız ve sizi çaresiz bir karanlığa sürükleyen pişmanlıklardan bahsetmek istedim.. Bazen mutluluk çalar kapınızı ve öyle bir an gelirki; kimileri için ortada kalırsınız Ataların adetleri ve fikirleri sizi zincirlemiştir ama yinede kolunuzdan birinin tutup sizi çekmesini istersiniz yani aklınız ve kalbiniz ayrı yerde kalır. sebebi ise yıkılmasını istemediğiniz tek kişilik bu yalnızlar kentinde iki kişinin mutlu olması fikridir.. Peki bizim gibileri ne zaman azad eder bu kader?
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!