Bu Kalem Ölüm Yazmıyor Çocuklar

Kaç gecedir ölüm geçiyordu buralardan
Sanırsın gül getiriyor kırmızı
Bayram sabahı giydiğin coşkular
Üç kalemle imzalanmış
Kırılıp atılacak
Biri sensin gülden gonca
Biri çocukluğunda bıraktığın ak papatya
Biri son nefesine kadar sakladığın
Haldan hatırdan
Kasımpaşa'dan Kartal'dan
Resmeylediğim Galata ’dan
Biri sensin İstanbul yüreğimi yakan

Gün akşamları dönüp gelen vapurdan
Üç yüz kuş kalktı
Sular boğuluyor
Çığlıktan
Akşam bu gözü görmez
Dökülen ışıklar ateşten mezar kazıyorlar

Ölmeyin çocuklar ölmeyin
Bir kalem buldum ki
Kırılamayacak
Eski Galata köprüsünde mum yakıp kafa bulacak
Buralardan gidilme zamanı değil
En güzel akşam
Denizden mavi
Yıldızlardan parlak

Ölümler akıl işi değil
Bu günden sonra kırk milyon yıl
Her akşam bir resim yapılacak
Adını koyduğun yıldız
Her resimde aynı olacak

O güzelim şehrin zindanlarında boğulanlar
Akşam gülünün kırmızılığına
Kırk bir gece rüyalarında
Gülsün suyu dökerlerdi de
Fermana eğilmezlerdi yalandan

Ölümler aynıdır
Afganistan'da New York' ta Kudüs'te Sivas’ta
Bir kalem buldum ki
Akıldan insanlıktan
Ne eylerseniz eyleyin
Ölüm yazmıyor çocuklar