Bu Gün Şiiri - Feyzi Kanra

Çaya ekmek doğradım altmış gün sonra bugün
Sanıyordum onların çoktan beri öldüğün
Küçükken tanıdığım bu iki dostla yandım
Hayatı anlattılar bense bir film sandım

Nerdeydiniz çoktandır görmüyordum iç içe
Anneler Afrika'da örmüyor kanaviçe
Nerde kıtlık var ise geziyoruz gizliden
Yolculuğa başlarız Antep'ten Denizli'den

Ne diyem bilmiyorum içime yaşlar düştü
Sizleri unutmuşum sofraya aşlar düştü
Yedim yedim aşları,gözüm kör olmuş benim
Sizden ayrı düşünce vicdanım solmuş benim

Mama istermiş meğer bacım Zeynep ağlayıp
Annem şeker ekmeği ağzında pişirirdi
Yazmasının ucuna top yaparak bağlayıp
Kundaktaki kardeşim hep ağzına verirdi

İnsan sık sık gelmez mi sevdiğini özler de
Yollarını gözledi hasretle bu gözlerde
Yaktınız da yaktınız aşkı hatırlattınız
Kuru kalmış ekmeği siz bana kurtarttınız

Ne kadar bayat varsa bugün hepsin topladım
Şeker kalmamış yine eskiyi hatırladım
Az kuru üzüm varmış haberim yoktu evde
Solan vicdan yeşersin haydi gel beni sev de

Başlar değil elbette mühimdir asıl sonlar
Benim aklım ermezdi istersen şikayet et
O zamanlar da varmış nefis gibi baronlar
Zalim nefs sana inat seviyorum ben evet

19.4.2009