Bu Gece Gün Doğmadı Şiiri - Mihrican Tunç

Bu gece gün doğmadı,
Kıpkızıl sustu ufuklar.
Dağların dili yandı önce,
Ardından köyler, ardından çocukların gülüşü.

Toprak alev aldı,
Bir kuşun kanadı tutuştu gökyüzünde
Bir yılan kıvrandı susuzluktan...
Ormanların kalbi durdu.

Köylüler elleri ile söndürdü ateşi
Su yoktu; sadece ter, sadece dua
Ne bir helikopter, ne de zamanında bir merhamet
Yalnızca küle dönen umutlar vardı.

Bu gece gün doğmadı
Güneş bile utandı doğmaya
Çünkü bir ülke yandı, bir vatan, bir toprak yandı
Artık bir kıvılcım değil bizi yakacak lan,
Bir suskunluk
Bir ihmal
Bir göz yumma ...
Bu gece gün doğmadı belki de
Ateşe döndü sabah