Bu Devirin İnsanı Şiiri - Nuh Ali Berk

Ezmeyi üzmeyi iyi bilirde
Gönül dermez bu devirin insanı
Bir hayalle her şey güzel olurda
Hayal kurmaz bu devirin insanı
*
Olur isen eğer bir kulun kulu
Emek sarf etmeden bulursun yolu
Bırak eşi dostu, Babayın oğlu
Hatır sormaz bu devirin insanı
*
Buz olsalar Ağustosta erimez
Karda yürüyenler çalı sürümez
Yalı vermeyince, kapı korumaz
Boşa ürmez bu devirin insanı
*
İy insanlar kanatlandı uçacak
Bu dünyayı koyup sanki kaçacak
Derman olan, bir el sürse geçecek
Elin sürmez bu devirin insanı
*
Mutlak işi vardır çıkıp gelirse
Minareyi çalar kılıf bulursa
Alan çalan kendisin den olursa
Onu yermez bu devirin insanı
*
Bezirgan olandan uzaga kaçın
Ne saygı ne sevgi onları geçin
Benim güzel ülkem Vatan’ım için
Kafa yormaz bu devirin insanı
*
Geriye gelmezler hepsi giderde
O eski insanlar kayboldu nerde
Gönülden gönlüne her gün bir yerde
Gezer durmaz bu devirin insanı
*
Mert insanlar lafı hiç eğip bükmez
Soysuzun soyundan bir soylu çıkmaz
Menfaat olmadan yüzüne bakmaz
Selam vermez bu devirin insanı
*
Utanmayı bilmez gönlünce yaşar
Yüzüne gülerek kuyunu eşer
Derman sende desen denize koşar
Kaçar varmaz bu devirin insanı
*
Kul Hızır'ım mert ol duyma hiç korku
Dürüst dostun olsun, olmasın kürkü
Hiç yok mu bir tane, Türk oğlu Türkü
Varda görmez bu devirin insanı
Varda görmez bu devirin insanı
*
Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)