Bu Devirin İnsanı Şiiri - Nuh Ali Berk

Ezmeyi üzmeyi, iyi bilirde
Gönül Dermez, bu devirin insanı
Bir hayalle her şey, güzel olurda
Hayal Kurmaz, bu devirin insanı
*
Utanmayı bilmez, gönlünce yaşar
Yüzüne gülerek, kuyunu eşer
Derman sende desen, denize koşar
Merhem Sürmez, bu devirin insanı
*
Bilmek istemezki, birşey bil desem
Gülmeyi unutmuş, inan gül desem
Derdi olan varsa, derman ol desem
Yara Sarmaz, bu devirin insanı
*
Dinciden cinciden, uzaga kaçın
Ne sevgi ne saygı, onları geçin
Benim güzel Ülkem, Vatan'ım için
Kafa Yormaz, bu devirin insanı
*
Geriye gelmezler, hepsi giderde
O eski insanlar, hani ya nerde
Gönülden gönlüne, her gün bir yerde
Gezer Durmaz, bu devirin insanı
*
Yokuş yukarıya, su bile akmaz
Soysuzun soyundan, bir soylu çıkmaz
Çıkarı olmadan, yüzüne bakmaz
Selam Vermez, bu devirin insanı
*
Görünsün, milletin, yeşili alı
Emek sarf ermeden, bulurlar yolu
Bırak eşi dostu, Babayın oğlu
Hatır Sormaz, bu devirin insanı
*
Bazısı görürde, getirmez dile
Perde çekilirmi, hiç esen yele
Korkanlar zulümü, hep görse bile
Bakar Görmez, bu devirin insanı
*
İy insanlar, kanatlandı, uçacak
Bu dünyayı koyup, sanki kaçacak
Kul Hızır'ım, bir el sürse, geçecek
Elin Vurmaz bu devirin insanı
Elin Vurmaz bu devirin insanı
*
Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)