gencecik bir insan yaşama veda etti...ismi Barış tı...ardında yaşanmamış, yaşanması hayal edilen bir sürü duygu bıraktı......yaşayamadığı için, yaşamayı kaçırdığı için özür de dileyemeyecek....artık...
peki.....
kendi haklılığımız ve doğruluğumuz üzerine inşa ettiğimiz tekil ve doğru dediğimiz yaşamlarımızla, yaşayabileceğimiz ama sırf sadece kendi içimize bakmaktan dolayı kaçırdığımız onca iki kişilik duygumuzun hangisi için kimden özür dileyeceğiz...bizler? ? ?
unutmamak lazım ki adına 'sevgi' dediğimiz şey iki kişilik yaşanır....
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
Devamını Oku
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
