Bu bir gerçek öykü anlatımı
... Ve sen,
kendini çok akıllı sanan zavallı,
maskeni çıkar artık,
belki görünür gerçeğin.
Yediğin, içtiğin,
parmağındaki yüzük,
aldığın hediyeler...
Hepsini göze sokmak zorunda mısın?
Maskeli yüzünle
insanları oyalayan,
kurnaz bir tilki gibi
gülünç hâle düşen sen değil misin?
Dünya hırsı bitirmiş sevgini,
gözlerinde yok artık güzellik.
Oysa fakirin bir ekmeği paylaşmasında
saklıdır gerçek sevgi.
Peki senin neyinde var?
Mal, mülk, şöhret...
hepsiyle övünürsün,
ama içinde yalnızlık büyür.
Mutlu insan küçük şeylerden sevinç duyar,
zavallı insan kendini över durur.
Çünkü sevmez, sevemez
kendi dışında kimseyi.
Hep yükseklerde olmak ister,
tepeden bakar insanlara,
ama unutur:
acınacak hâlini öven
bir zavallıdır aslında.
07.06.2021
Kayıt Tarihi : 8.6.2021 23:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Böyle insanlara çok sahit oldum. Yorumu okuyan değer katan yüreğiniz'e bıraktım:))
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!