Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
hüznü sevdik biz evet.....insanlaşmanın belki de gereğiydi.....düşlerin peşinde koşarken takıldığımız bir taşta kanattığımız dizimizin acısını toparlayıp hüzünle, an da saklılara uçurmasaydık uçurtmayı geçermiydi acısı
yazarmıydı kalem düşsel dokunuşları ilmekleyip...konarmıydı pencereme umudun kırıntılarını bırakan martı....yalnızlığı arkadaş seçmeseydi kendine eğer dönüp duran bu dünyayı terketmek içten gelendi.
düşselliğin masalsı diyarında hüzünle kolkola sevda......hanımeli kokusunda bulmak özlermleri ne hoş....düş bahçelerinde binbir umutla.....sevgiyle
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta