Sevgili Babacığımı kaybettiğim günün üzerinden üç mevsim geçti. Terledim, titredim. Ancak iki şiir yazabildim. Zavallı Toprak ve Son Saldırı başlıklı şiirler. Derinliğine yaşanmış o kadar çok şey varken, oturup bunları yazmak, nefes alıp vermek kadar doğal aslında. İnsanı alt üst eden duyguları susturmak mümkün olmuyor ve sıkışıp kalıyorum yeryüzü ile yıldızların arasında.
Yaşamın gerçekleri: sadece düşündürmüyor, acı tohumlar bırakıyor insanın kucağına . Bu etkilerle yazmayı yarım bıraktığım çok oldu.
yalnızlık
hızla alçalan bulutlar
karanlık bir ağırlık
hava ağır toprak ağır yaprak ağır
su tozları yağıyor üstümüze
özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır
Devamını Oku
hızla alçalan bulutlar
karanlık bir ağırlık
hava ağır toprak ağır yaprak ağır
su tozları yağıyor üstümüze
özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta