Bu Ağaç Şiiri - Cengiz Esgin

Bilmezdim gençlikte neden okuduğumu
İlmek ilmek hayatımı dokuduğumu
Kitaplığımı yedim bitirdim sıra sıra
Taşlamak sevaptır bu ağacı ara sıra

Bu hayat ağacıdır çıkması netameli
Taşlarken anlarsın bu bile zahmetli
İsterdim ki herkes atsın bu ağaca taş
İnsanı insan yapan bir damlacık yaş

Sekiz milyar kişi bu dallarda yaşarız
Aşağıya düştükçe çıkmaya başlarız
Biliriz güzellikler arı kovanında saklı
Çomaksız bilinmez kim haksız kim haklı

Aşağıya bakma evlat ayağın kayar
Ağlayan kalmışsa o yirmi dört ayar
Adamlık bu ağacın dalında zor zanaat
Boğaz tokluğuna yazarız kıt kanaat

Dikkat et zirveye çıktıkça söz biter
Menfaat yüzünden insan insanı iter
Düşersen üzülme ya olmuşsun ya koruk
Çıktıkça düşersin oğlum burası doruk

Kibir kuşu dallarda zenginleri yakalar
Onu sarar para kokusunu alan çakallar
Sakın ha! Ne nefsini dinle ne bu kuşu
Herkes zirveyi sever ben ise yokuşu

Sen çıktıkça bak insanlar küçülür
Hayat dediğin santim santim ölçülür
Müjdeler olsun çünkü yaratım sürmekte
Deste deste defteri bir defada dürmekte

Ağaç titrerse korkma olmuşu dökecek
Üstüne yapışan sülükleri böyle sökecek
Zemin ve arş arası milyarlarca meyve
Dilim yarıldı bu dünyaya söve söve

Hayat ağacı bu ara sıra taşlamalı
Bitti demeden bitmez yeniden başlamalı
Oğlum dikkatli ol öğrenmezsen çürürsün
Biliyorum dediğinde gününü görürsün

Bu ağaç günden güne daha ulu
İnsanlık olmuş maddiyatın kulu
Seçim yapar eşref-İ mahlukat
Kökünde ecdat aşağısı yedi kat

Bu ağacın doğruları pervasız
Çıktıkça zirveler daha havasız
Tırmanma nefes almak güçtür
Doğruyu mırıldanmak suçtur

Oğlum zirveye çıkarsan yaz
Üşüyeceksin zirve çok ayaz
Soğukta insanın kanı sıcak
Sayfayı aç mürekkep akacak

Bu ağacın her dalı başka şehir
İnsanoğlu insanlık için zehir
Şehirde apartmanlar kat kat
Ağaçta düşmandır tüm mahlukat

Sokak köpekleri dolaşır açbilaç
Bir lokma bir hırka bütün ihtiyaç
Aman sus yaşam hakkı deme
Dokuz köyden kovuldun söyleme

Adam sen de diyerek geçip git
İnsanlar arasındadır bir sürü it
Nasıl tanıyacaksın dinle onlar ulur
Duruş her şeydir bak nasıl durur

Bu ağaçta zirveler farklı farklı
Her maymunun dallardadır aklı
Fıstık atarlar yakalar şebek
Sürüngen olur her kelebek

Bu ağaçta balık baştan kokar
Arıları adamı çok fena sokar
Bakarsın arının iğnesi dili
Papağan yemlerler gel bili bili

Dallar görürsün papağan tüneği
Gaz çıkartıyor diye suçlarlar ineği
Üniversitelerde makaleler bilimsel
Filistin askısında elektrik evrensel

Bakarsın bir dal seni cezbeder
Dalın en iyi yerine yatar derbeder
Ve bir hatun giysisi Aşk kokusu
Uyandığın yatakta şehvet uykusu

Oğlum bu ağaçtaki ilk emirdir oku
Çürümüşlerden geliyor bu koku
Okumazlar ama dilleri bir karış
Birbirini iteler bu ahlaksız yarış

Baş kaldırırsan işte kağıt kalem
Her dalda vardır bir ibreti alem
Çocuğun varsa gözlerini kapa
Şiir yağıyor bu gece lapa lapa

Kalp gözün açıldıkça sırlar serilir
Sen öldürdükçe nefsini o dirilir
Geçersin enseyi karartma yeter
Daldan dala birbirinden beter

Gün gün; an an yaşam yaratılmakta
Sokrat yerçekimini bulur hamakta
Ne kıymetlidir insanlık için elma
Üstüne varırlar oğlum sakın yılma

Ya düşmeseydi nasıldı insanlık
Görmüyorsun her yerde bir paganlık
Bu ağaçta tarih en berbat bir bilim
Söyleme sus işte budur aklı selim

Oğlum ağacın kuralı her şey bulaşır
Sevda çekersin ruhun ağırlaşır
Seversin evlenirsin sonrası tır tır
Kırk katırın taşıdığı kırk satır

Bu ağacın sözleridir her yaprak
Yılanlar yaklaşırken çalar çıngırak
Kulaklar çınlar ki; çın, çın, çın
Fildişi kulemden şiirlerimi saçın

bilmezler ağacı herkes tepesinde
Boza pişirirler insanın ensesinde
Ağacı görmeyenler der ki; saçmalık
Anlamazlar ve bakarlar alık alık

Bu ağaçta sukut altındır söz gümüş
Medeniyet dediğin yaşamamış ölmüş
Toplumun yönünü angarya eder tayin
Her hamamda bedenlere yapılır ayin

Tapınak bedeni Basu badelmevt içkisi
Kayıkçı kavgası sizinkisi bizimkisi
Kulaklar deliktir ne diyor birader
Çamurun dibinde değişmez eder