Bozuk Plak Şiiri - Ömer Yüce

BOZUK
PLAK

Adına gurbet dedikleri

uzak bir diyarda
buğulu bir cam arkasında

incecikten yağan kar’ı
seyrediyorum.

Her kar tanesinin
özge dansında

hüzün yüklü bir tren
hatıra yüklü vagonlarıyla

yâd’ımdan gelip geçiyor.

Çocukluğum,
toyluğum,gençliğim

zayii olmuş yüzler,
gülüşler,sesler,eskiler,

daha eskiler …

Şımarık taylar gibi
koşup duruyorlar

vagonlar arasında.

Ve ben buğulu bir camın
arkasından,

o vagonlardaki telaşı
seyrediyorum.

Her telaşta,
bir cemre düşüyor kirpiklerime

mevsimlerden mevsimlere
geçiyorum.

Karakışta içimi ısıtıyor
bu gariblik.

Uzak bir diyarda
vefalı bir mekanda

bardağımda soğumuş çay
İçimde kırgın bir heves

incecikten bir kar yağıyor dışarda

Ve ben o kar tanesinde
kendimi

seyrediyorum.

Bozuk bir plak gibi duygularım;

her kar tanesinin düşüşünde
başa,tekrar başa

sarıyorum

Düşüyor bir yaprak
daha ömür takviminden ,

hüzün yüklü vagonlara bir
vagon daha ekliyorum.

Yedi iklim dört köşe
dolaşıp dolaşıp aynı yere
tekrar geliyorum.

Oyuce