Bozkır Kurdu Şiiri - Selçuk Yılmaz

Yola yeni çıkmış bir gezginim belki
Bozkır kurdu gibi yapayalnız,
Koca dünyanın ortasında tek başıma, umarsız
Ne sende kaldı artık gönlüm,
Ne de buruk bir öyküydü geçen ömrüm;
Yağız kağnılar çöle inip aştığında kumu
Birer yolcusuyuz bu evrenin, değişmez hiç kurgusu
Karanlığın öte yakasında buzlar eridiğinde
Ve mahcup gelin edasıyla güneş dağların
ardına çekildiğinde,
Düşüncedeyim gönül hep düşüncede,
Bir vakit özler dururum seni öylece;
İyotlu yosun kokan tuzlu dudaklarını, tenini
Rıhtımda buruk, o ağlamaklı veda edişini;
Koca şehir derin uykusundayken,
uhrevi semavisi gizli sesinde,
Bir ben, tek başına sevgilim, sensizliğin gölgesinde.

X X X X

Sevgin belki umudun yitirilişi,
belki de var oluşun bir tepkisi,
Derinlerde bir yerde, duyulmaz hiç
ağlamaklı sesi,
Ey! Koyakların ıtırlı türküsü nicedir duymadım sesini,
O gizemli anlarda ki tutkunun vazgeçilmezliğini;
Örselenmiş duyguların esiriydik belki,
Dalgaların coşkusuyla alevinde kora kor,
O temiz sıcaklığında kar beyazı köpürürcesine;
Sende var oldum ey göçmen kuş,
Sende yeniden dört mevsim var olacağım,
Özlemeden, hiç görmemecesine;
Sisli, karlı yamaçları, başı dumanlı dağlarında,
Arada bir andığım sevdalı bakışlarında,
Ne mümkün seni unutabilmek,
Sevmelere pişman olduğum
Seyreylediğim ahu gözlerini unutabilmek.

X X X X

Apansız özlemin bastığında Anadolu’da
bir gece yarısı, ortalık zifiri,
Titrer benliğim, kara düşünceler bastığında zihnimi,
Kayboluveririm o an sigaramın dumanında,
hava kasvetli mi kasvetli;
Erdemi yüreklerde saklı ararım hep aydınlık yarınları,
İmgelerime ektiğim, yüreğimde biçtiğim seni,
Bir başına umarsız kaldığım o zemheri geceleri;
Asude geçen ömrün her kertesinde bir güldün,
Yapraklarında oynaşan hoyrat bir esintiydin gönül,
Yazgımda saklı bir eş, sevdamdın gayrı,
Yurdumun bağrında iki nar tanesiydik, sevdalım,
yarimdin gönül;
Sadece vesikalık resmin durur zihnimde bir yerde
Düşüncedeyim düşüncede son günlerde,
Diyarına selam götürdüğü telli turnanın kanadında
Yakamoz misali sevdalı bakışlarının özünde,
Bir sen, bir de memleket hasretidir
özlemini duyduğum sadece...

Kasım 2003
İzmir
O. Selçuk Yılmaz