Böyle Zamanlarda Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

BÖYLE ZAMANLARDA
Fevzi Emir Yılmaz

Hiç aklımdan çıkma istiyorum bazen.
Hani gidip gidip geliyorsun ya durmadan...
Hiç gitme, hep kal istiyorum.
İşte, yine bugün o günlerden biri.
Ve şu an, tam da o anlardan biri işte.

Biliyorum, biliyorum... Yine çok durmazsın.
Yine çeker gidersin ama biraz kal.
Kal biraz, çünkü gerçekten
Şu an her şeyden çok,
Her şeyden fazla ve her şeyden
Daha acil sana ihtiyacım var.

Hani diyordun ya: “Beni çok arayacaksın.”
Doğru diyordun.
Sen zaten hep doğru söylerdin.
Ben anlamazdım ama şimdi...
Şimdi çok daha iyi anlıyorum.
Ve seni gerçekten çok, ama çok arıyorum.

Hazır aklımdayken kal biraz.
Konuş benimle, bana akıl ver.
Ve ne olur, hemen gitme.
Çünkü böyle zamanlarda sensiz kalmak,
Aç kalmak, susuz kalmak gibi değil;
Nefessiz kalmak gibi bir şey.

Ne olur susma, bir şeyler söyle.
Mesela: “Her şey düzelecek.” de bana.
Tamam, ben seni uyarmıştım bakışlarıyla bak yine.
Yine tavrını koy, yine ez beni
Yüce gönüllülüğünle.
Ama ne olur... Ama ne olur susma.

Benim de haklı olduğum yanlar vardı aslında.
Ama hiç sana söyleyemedim.
Mesela seni hak etmediğimi
Biliyordum en başından.
Piyangodan çıkmış gibiydin benim için.
Belki de bu yüzden, kıymet bilmeyen
Bir çocuk gibi kırdım,
Parçaladım, bitirdim seni.

Neyse, bunları anlatıp seni
Tekrar üzmeyeyim.
Hazır aklıma gelmişken güzel şeyler konuşalım.
Yine gülüşün şefkatli ve güzel mi?
Yine o kadife tebessümünde
Çıkıyor mu tek yanağında gamzen?
Yine, yine en mutlu anında
Ağlıyor musun bazen?

Laf aramızda, çok özledim seni.
Çık gel arada, düş aklıma
Ve hiç kalkma.
Böyle zamanlarda sensiz kalmak...
Böyle zamanlarda sensiz kalmak,
Aç kalmak, susuz kalmak gibi değil.
Böyle zamanlarda sensiz kalmak,
Nefessiz kalmak gibi bir şey... Anne.