Hoş gör çılgınlığını bu aşkına susuzun,
Dün yağmurun altında bekledim uzun uzun.
Bir mutlu tesadüfle seni görürüm diye,
Görüşelim deyince gerek yok dedin niye.
Oysa ben kaç zamandır hasrettim gül yüzüne,
O haşin tavrın ile saldın beni hüzüne.
Eve gelip efkârlı efkârlı düşünürken,
Hiç beklemediğim ân telefonu açtın sen.
Konuştukça sesinin ahengiyle gitti gam,
Beni mesud eyledin, şâd eyledin bu akşam.
Gülüşün ılık ılık aktı içime sanki,
Rüya âlemlerine götürdüler inan ki.
Bir huzur iklimine taşıdın da ruhumu,
Kaldırdın yeis denen kâbuslu uçurumu.
Bu ne sihir Allahım bu ne saâdet böyle,
Kıyası mümkün değil dünyada hiçbir şeyle.
Ah bir tek eksiği var o da yüzün, endamın,
Öksüzlüğü burada başlıyor hep odamın,
Ayak sesine hasret oda, salon, koridor,
Böyle bir yalnızlığı yaşamak ne kadar zor.
13-07-2006
İbrahim SağırKayıt Tarihi : 1.2.2007 01:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!