Biz eski masalların çocukları, şimdiki acıların, merhaba hayat derken bile, sıkılgan sakızlar yapışır sözcüklerin arasından düşlerimize...
Dokunmakla düşünmek arasındaki farkla düşlerimi gezdirirken, sadece şu cümleye takıldım.
Dokunsam sana geçmişe ve geleceğe ait tüm yaşam karelerim parmaklarımın uçlarından fırlar, beyin diplerimden yaşam olurdu...
Her karenin içine sığan yaşam, belki bir ömür çivilenirdi beynime. Ve uzardı bir ömrün yaşam karelerine...
Aslında her şey tek bir bakışın ardına gizlenirdi... Her yaşam karesinin başı ve sonu ardı tek bir bakışın içinde dalgalanırdı...
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
