Boya Sandığım Şiiri - Faik Kumru

bana geri verin boya sandığımı
eski günlerime yürümek
bembeyaz bulutlara binerek
mâzîye dönmek istiyorum

küçücük eski tahta bir sandık
içinde gönlümün bütün renkleri
kayıştan bir askılığı
koltuğumun altında taşıdığım
peynir tenekesinden oturağım vardı

her renkten boyalarım
özenle dizdiğim sıra sıra
sarı fırçamla siyah fırçam
simsiyah bir kadifem vardı

şimdiki zaman öyle soluk ki
açsam boyalarımı
daldırsam süngeri içine
hayâta renk katsam
gökkuşağı gibi rengârenk
dünyâyı sarsam diyorum

tahta fırçalarımla
hâtıraların üzerindeki
birikmiş tozu toprağı
silmek istiyorum

nuri leflef cilâmı çıkarıp
solgunlaşmış sîmâlara
yaprak gibi sararmış benzime
bir de kirlenmiş dünyânın yüzüne
iki kere cilâ çekmek
pırıl pırıl parlatmak istiyorum

bir çocuğun dünyâsıydı
küçücük omzunda taşıdığı
alın teri barındıran
hayâllerine yelken açtığı
tık tık çalıp durduğu
umut kapısıydı boya sandığı