Boşunadır... Şiiri - Burcu Bir

Sevenler ayrı düşermiş sevdiğim
İki elim iki yanıma düşünce anladım
Ölüm mutluluktan daha yakınmış meğer
Parktaki yaşlı adamı görünce anladım
Kolay değilmiş bahtiyarlık
İhtiyarlığa yakın buluyormuş insanı
O yaşlı adam söyledi
‘Mutsuz geçti ömrüm, şimdi anladım ki;
Düzenli nefes almakmış mutluluk.’ dedi…
Ve ekledi, ‘Kıymetini bil aldığın nefesin,
O senin tek yârin…’

Geçmiş kanıyor ellerimde
Lekesi geçmiyor sevdiğim,
Eğreti bir fistan giyinmiş gibiyim
Bana hiç yakışmıyor…
Kederi sürdüm dudaklarıma sustum
Sustum
Sevmek, acı çekmekle eş anlamlıysa herşeyim
‘Ben seni gerçekten sevdim’ diyebileceğim kadar çektim
Çektim ettiklerini sineye
Pustum / kendime / küstüm
‘Bedenin senin olsun, ruhun benim…’ diyemedim
Hiçbir acı,
Ve hiçbir acı sevdiğim,
Neşteri histeri düşlere sürmüyor
Kan kokusu bile genzimi böyle kesmiyor
İntihar dostu bir hayat duruyor eşiğimde de
Gel gör ki, elim ipe varmıyor…

Aslolan nefes almak diyorlar ama bilmiyorlar
Nefes almak; içime çekmektir seni
Sensiz alınan nefes, yaşama yapılan ihanettir
Kalitesini düşürmektir,
Yitirmektir esasını yaşamın
Yaşamak bu şekil de, ölümü dürtmektir…

Başıma beladır şimdi gözlerin
Görmediğim kadar uzak ve derin
Ve sevdiğim,
Ve sevdiğim ellerin
Üşüyen yanaklarımın hasretliği ellerin
Ellerin benim en sevdiğim…

Sevmek seni, sabahın seheri gibi tertemiz hislerle
Serin suların serpilmesidir Temmuz’da yüzüme
Papatyadır bahar da, uğurböceğidir
Yemyeşil bahçedir, inci mercan kolyedir
Deniz aşırı fersah fersah uzak bir ülkedir
Mülkiyeti sendedir sevmenin
Bazen göz de, bazen histedir…

Ve yaşamak;
Avuçlamandır yanaklarımı,
Gözlerinle öpmendir gözlerimi
Beslemek sana dair umutları, köklerine su vererek
Toprağın emmesini izleyerek
Heceleyerek ismini ve her heceyi sindirerek
Kökünden kavramaktır seni
Severek, sevilmeyi umarak
Uyanmak
Uyanmak
Uyanmaktır yaşamak! …

Mutluluk, senli bir hayata takılan broştur
Cefası da tacım, zehr-i balım, sevdalım
Dalım, canına yandığım
Şimdi kırıldı kolum
Kırıldı kanadım
Dalım…
Iradı yolum
Ve sevdiğim
Ve sevdiğim kalmadı bu hayatta muradım…

/Uzarken ellerim, kulağım kirişte
Ölümü özledim anne
Yaşamak isterken delice! /

Boşunadır şair, özlemek boşunadır…

Onsuz yaşarken
Ten de tin aramak boşunadır
Almak nefesi ütopik varsayımlarla
Yaşıyormuş gibi yapmak boşunadır
Sevdiğim kapat gözlerimi artık
Ertelemek ölümümü boşunadır
Yan yakıl, yıkılma sakın
Kendini sakın…
Boşunadır
Boşunadır
Boşu boşunadır vuslatına nail olmadan yaşamak…

Yaşamak bana artık haramdır…