Boşluklar Şiiri - Affan Dede

Zihnen boş, fikren boş, fiziken boş..
Dururken boş, koşarken boş..
Her yer boşluk.
Ve biz dop-doluyuz.

Severken boşluğu sevip
doldurup doldurup gideriz boşluklarla.
Kimse sormaz ya,
Soran boş, söyleyen boş..

Kafiyeli şiirler dökülüyor o vakit:

"Yekünü hayat olan tüm adımlarda
Şiir olan aşk yazan kaldırımlarda
Canana canım diyen yanıp gidiyor
Yürekte kocaman bir boşluk gidiyor..

Klavyeye yansımış derin boşluklar
Uyutmayan geceler ve yanlızlıkar
İçimde yükselen ses "pes ettim" diyor.
Boşluklar yalnızlığı alıp gidiyor. "

Klavyemize bile işlemiş yalnızlığımız.
klavyelerde bile en çok yeri o kaplar..
Harfler minik minik.
sözler büyük büyük.
Boşluk ise her zaman kocaman..

Her yer boşluk
Ve biz dop-doluyuz
boşluklarla..