Boşluk Şiiri - Murat Akgündüz

Ne amansız şu içimde
oluşan korkunç boşluk
Halbuki aramızdaki
mesafelerden birikmiş
Bunca dağın ardında
rüzgarlar tir tir titrerken..

Mesafelerden bulaşan
sarılma nöbetlerim oldu
Zaten sana gelişlerimde bile
doya doya sarılamazdım
Seni seviyorum diyemezdim
Hep bizim oralarda
" 'Seni seviyorum' denmez,
'sana kurban olurum' denir. "
Gibi göğsüme batan
kör kurşunlarda
Birbirimiz için çekinmeden
defalarca kurban olabilecekken,
Şöyle sımsıkı sarılmalarda,
Huzurla seni seviyorum diyemedik..

Sana kavuşmalarımı
sabırla beklerken,
Ağaç oldum çoğu zaman..
Bıkmadan usanmadan
umutlu yarınları bekleyen..
Ne gelenim oldu
Nede gidenim...
diyemem belki.
Boşluğumdan kendine
yer bulanlar oldu
Ama her gelen
bir şeyler aldı giderken..
Ve hep yalnızlığımda
hatırladım, senden ayrışımı..
Şarkılar dinledim hep
teselli bulabilmek için
Şarkı söyleyenim
hep kuşlar oldu
Soğuktan titreyen dallarıma
Konmuş kuşlar..

Belkide kitap olabilmek için
Dertlerdi tek ihtiyacım
Ve belki de bu yüzden
hayata öğrenci oldum..
Ayrılıkları kucaklayıp,
hep acılara gittim
Koşar adım..

Oysa ki yollar değildi
Acımasız apartmanlardı
kollarımıza engel olan..
Karanlık bakışlı sokaklar
Üstümüze sindirdi hep
Şu bitmek tükenmek
bilmeyen ihanetleri..
Zaten onlar değil miydi
öldüren komşulukları,
arkadaşlıkları, dostlukları,
bütün duyguları...
O da yetmezmiş gibi
Gencecik insanları aldılar,
Mahalleleri duman altı eden
Camları kıran bombalar..
Ve ne kuzular gördüm
Ağzı kan kokan,
Kurt dişleriyle sırıtan..
Fakat hiçbiri acıtmadı içimi,
Senden ayrılışım,
14 yaşımdan vuruluşum
kadar...

Yokluklarını doldurmaya çalışırken
Şair olmuşum..
Yine sende bulmuşum kendimi
Sana her geldiğimde bulmuşum..

Ve ne zaman gelsem sana;
Dökülmüş saçlarım, çıkmaya başlar
Önce emeklemeye,
Sonra yürümeye başlarım..
Konuşmayı öğrenirim yeni baştan,
En saf duygular,
En temiz sözcüklerle..
Aklıma gelmez,
gelemez hiçbir dert tasa
Canımın yandığı yerden
Hemen öpersin nede olsa..
Kaybolduğum yerde
bulurum kendimi..

Sende, gelirim kendime..

Ve ne olursun hiç eksilme
olur mu?
Tek istediğim bu;
Hep çocuk kalırım,
asla büyümem
Yeter ki sen yaşlanma annem!
Kalemim yaşlansın,
Mısralarıma aklar düşsün,
Sen hep orada kal,
Olduğun gibi kal
Uzakta olsan da kal olduğun yerde
Olur mu?
Sığınacak kapım olduğunu biliyim..
Sakın gitme annem.
Sakın gitme.
Sakın gitme.