Boşluk. Şiiri - Sevtap Gümüşay

adsız bir mektup yazıyorum saat gece yarısını bir geçe yollamak için mi yoksa yazmış olmak için mi bilemiyorum gün ışımaya başladığı zaman anlıyorum ki sensizliğe yazılmış olanı yine sensizliğe yolluyorum ve farkına varıyorum ki yazmış olmak için yazılmış bir mektup pulsuz,mühürsüz,isimsiz.... başlığı konmamaış bir şiir yazıyorum güneşin ışıklarının yeri yararak çıktığı vakit ölçüsü,uyağı,teması yok sadece kelimeler ve ben varım bir kaygı güderek mi yazıyorm bu şiiri bilmiyorum ama bittiğinde yeterince kaygı yüklü olduğunu görüyorum atılmamış adımlar adına konuşulmamış sözcükler yolluyorum, gecenin zifiri karalığının bitip,aydınlığın saltanatının başladığı vakit boşlukta asılı kalıyorlar bir bir unutulup yitiriliyorlar sonrada. bir tahta parçasına verdiğim değeri anlatıyorum kalbi tahtadan olan birine anlamadığını beni duymadığını hissetmediğini bile bile anlatıyorum içimi kan revan içinde bırakarak devam ediyorum. sonra bir gün geliyor günlerdir,aylardır biriktirdiğim bütün herbişeyi bırakıyorum atıyorum omuzlarımdan aydınlık bir çıkışa doğru adımlar atıyorum elimde bir tahta parçası yüreğim tahta parçasınınında parçası.... Sevtap Gümüşay