Boş İstasyon Şiiri - Şahin Çınar

Bir istasyon:
Hiçbir tren uğramaz.
Raylar uzar,
varış yoktur.

Sessizlik:
zamanın perdesinde ince bir tül.

Bekleyiş:
yolculuğun nabzı.
Varış:
hiç başlamayan bir gidiş.

Ben oradayım—
gölgesiyle konuşan bir nefes.

Zaman bükülür,
kırılgan bir camın sabrı gibi.

Sessiz bir fısıltı:
sonsuz.

Ve anlarım:
boşluk da bir varış,
sessizlik bir ses,
bekleyiş bir harekettir.

Durur:
görünmeyen rayların kesiştiği yerde.

Tren:
hiç çıkmadığı yolculuğun hayaleti.

Belki felsefe:
gelmemeyi anlamak;
varoluşu sessizlikte duymak.

Ve orada,
hiç varmayan yolcu,
kendi yokluğunda
sessizce sonsuzluğa yürür.