Boş Hayat Şiiri - Selçuk Ataseven

Neye yarar ki eşya ev bark
Neye yarar ki meşguliyet asalet
Hancı oldum, yolcu oldum
Neye yaradı ki zaman
Avare gönlüm dolaştı
Boş ıssız gecenin karanlıklarında
Aradı durdu buğulu gözlerim
Karanlıklarda yanan bir damla ışığı

Kadeh kadeh içtim yalnızlığımı
Kendi dünyam da paylaştım
Yalnızlığımı ve suskunluğumu
Kendim inledim kendim dinledim
Yine de ilerisine gidemedim

Ve işte yaşam mı bu akıp giden zaman
Yaşamak mı sensiz geçen bu hayat?
Nerede ki mülküme tapan
Biçare, zavallı, asalak

Bir elimde kağıt
Bir elimde kalem
Bir elimde ucuz sigaram
Ve koltuğumda çoban sofram
Saçım başım darmadağın
Üstüm başım yırtık
Nerede gecem orada gündüzüm
Neden umut etmiştim ki
Sorumlu hayatı
Ne güzelmiş avare
Sensiz boş hayat

Selçuk Noyan Ataseven ++

21.07.1986 Pazartesi
İstanbul / Gültepe