Işıkları çoktan, söndürülmüş evin.
gözlerim arıyor, dantel perdeleri,
Yüzüne bakmıyor, gelip geçenlerin.
Çocuklar basıyor, çalmayan zilleri.
Karanlık odalar, kara böceklerin;
Yıkılmış bacalar, unutmuş tütmeyi.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta