Boş Adamlar Şiiri - Belgin Sönmez

Böyle bazen zevzek kadınlara sahte tapılınası varlıklar gibi davranıp herkese kıvıran adamları gördükçe sevmeyi kolay harmanlayan kiminin gözüne kiminin kaşına yar olup giden. işte o an ben bu gezegende bu insanları yalnızlığımla ruhum sarmalanıyor.. Mürekkep yalamış belkide yutmuş yada hiç mürekkep görmemiş ömründe kimide ama boş adam. Şahi nefsinin ateşini aşk sevgi bilmem ne ile nakışlayan. Sevginin oluşmasının kutsal bir şey olduğunu saygı emek gerektirdiğini ,aynı yöne bakmak anlamak vicdan gerektirdiğini anlamayan anlağı kıtlar beni her şeyden soğuttu.. Bu gün bana yarın şuna belki buna sevgi sözcüğünü Don Juanlıkla karıştıran maskaralar sevgiyi.. Hiç bir şey duymuyorum size gülüyorum halinize .. Tabur tabursınuz kimi evlenip aldatan kimi eşiklerde yatıp ele geçirince döven söven .. Sessiz gelinler yatıyor mezarlarda kimi boşanmak istemiş kimi cevap vermiş ve daha neler... Aşk ayağa düşmüş sevgi yerlerde gelene ağam giden paşam ortalık av avcı kaynarken.. Akıllı insanlar sıfır bir bireyle yaşıyacağına yalnızlığı seçiyor.. Bu sözüm nadir erkeklerden ve kadınlardan tenzihlidir. Yani kısaca kadının ve erkeğin akıllı ciddi ve öngörülüsüne denk getirsin iyi ve vicdanlı insanları.. YÜCE ALLAH..