Kalbimin en derinlerinde dönüp duran anafora kapılmış, dibe doğru gitmekteyim... hayat rasgele olaylardan ibaret diyebilmeyi ne kadar da çok isterdim, bu karmakarışık ruh halimle.
Ben istemedim bu dünyaya gelmeyi... ben istemedim böyle bir hayat yaşamayı... ve ben istemiyorum kendi denizimde boğulup ölmeyi...
Sıkıntılarım kelimelere dökülemeyecek kadar ağır, göz yaşlarım gözlerimden inemeyecek kadar yorgun... kalbim aslanların ortasında sürüsünü kaybetmiş bir ceylan kadar ürkek... koşmalıyım, kaçıp gitmeliyim buralardan...
Ama biliyorum ki insan kendinden kaçamaz... yazamıyorum, ağlayamıyorum, kaçamıyorum...
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta