Bizim Mahalle Şiiri - Durdu Mehmet Bolat

Bizim mahalle kenardı,
Şimdilerde “varoş” diyorlar ya
O zamanlar bize;
“Kenar mahalle çocukları” derlerdi.
Bizim mahalle yoksuldu
Hiç kimse gitmezdi, hiçbir yere.
Bir ben giderdim yatılı mektebe,
Her tatil bitişinde,
Beni yolcu ederdi tüm mahalleli,
Ardımdan su dökerlerdi.
Anneme “Allah kavuştursun”,
Bana “Güle-güle” derlerdi.
Ve bir ben dönerdim
Gurbetten sılaya
Tüm mahalle sevinirdi dönüşüme
Bana “Hoş geldin”,
Anneme “gözün aydın” derlerdi.
Bir aile gibiydi bizim mahalle,
Fakirdi, yoksuldu,
Hiç kimse gitmezdi hiçbir yere,
Biri giderse o, ben olurdum.
Oysa şimdi, sen gidiyorsun.
Ben, hiç alışık değilim ki
Birini yolcu etmeye…

Ne “Güle-güle” diyeceğim sana,
Ne su dökeceğim ardından.
Üzülürüm, ağlarım belki de,
Kimseye belli etmeden!
Kızma ne olur, darılma!
Çünkü ben hiç alışık değilim ki!